Tijdens de Nieuwjaarsperiode worden heel wat brieven geschreven en voorgelezen. Ze gaan over hetzelfde thema en toch schuilt er zoveel verschil in. Neem nu Marie, die in het eerste jaar middelbaar zit. In feite moet zij dan geen brief meer schrijven. En vroeger werden de rollen omgedraaid. Voor de peter en meter was de tijd van pakjes geven voorbij. Nu was het hun beurt om een geschenkje te krijgen.
Marie heeft gekozen voor Latijn en dat was ook in haar brief te merken. Het was een dubbele brief: eerst in die vreemde taal, die ik toch nog wel voldoende kon verstaan, ook al worden bepaalde klanken anders uitgesproken dan in onze tijd. En dan kregen wij er nog een vertaling bij.
Bran, nu in het zesde leerjaar, werkt gewoonlijk met zijn laptop. Maar deze keer had hij zijn beste motoriek bovengehaald om zijn meter te verrassen met ‘schoonschrift’ en zinvolle verzen.
Naud van het derde leerjaar kon zich ook goed uit de slag trekken. Voor Lutje van dezelfde leeftijd is het leren niet zo gemakkelijk. Zij doet het tweede leerjaar over. Aanvankelijk was dat toch wel een schokje. Zou zij nu ook haar eerste communie nog eens moeten doen?
De tijd zal leren of dit een verstandige keuze was. Maar het is duidelijk dat niet iedereen door dezelfde deur gaat, als het op groeien en studeren aankomt. Zingen in de kerstgezinsviering deed zij toch wel haarfijn.
Haar zus Janne zit in het vierde leerjaar, zonder al te veel kleerscheuren. Marike, met haar metafoor van het muurtje, en Witse met zijn Latijnse spreuken, sloten de rij van de gewone wensen af. En dan kwam ons kleutertje van vier, Nelle, met een brief uit het hoofd. Dat is al een nieuwe generatie, want het gaat heel snel met die ‘jonkies’.
Voor mijn petekind Marie heb ik toch wel aan een speciaal cadeautje gedacht. Over drie maanden wordt zij 13. Zij is de enige van de klas die nog geen gsm heeft. Op zich is dat niet zo erg, maar we gaan binnenkort toch samen een toestel kiezen, want daar kun je ook heel veel mee leren.
Jos
I wonder 