Het is even schrikken als je een mail in je box krijgt, dat morgen de telediensten voor een dag onderbroken zullen zijn. Dat betekent dus een streep door de rekening van de dagelijkse routine. ’s Morgens uiteraard kijken of er dringende boodschappen binnengekomen zijn, zoals het Bijbelcitaat. Dan even naar de bank om te zien of de rekeningen van diverse verenigingen allemaal in orde zijn.
Zijn wij zo misvormd of verwend door de elektronische communicatie dat wij ze echt niet meer kunnen missen? En toch, je moet je voorzorgen nemen. Want als de dag van het parochieblad eraan komt, moet je toch de teksten kunnen nalezen, van foto’s voorzien en op tijd binnenleveren op het secretariaat.
Het is maar een van de wekelijkse klussen die verwacht worden. Ook al is het vrijwilligerswerk, de lay-outers rekenen op een tijdige aanlevering van materiaal. Gelukkig is er nog de smartphone of de tablet die je wat los kan weken van de vaste computer. Zo wordt voor een week op reis gaan weer mogelijk, want daar ben je uiteindelijk ook bereikbaar.
Gelukkig? Het ligt eraan hoe je dat bekijkt. De mogelijkheden en voordelen van de moderne techniek wegen uiteindelijk niet op tegen de nadelen. De voorbereiding van een gezinsviering verloopt nu heel wat vlotter en sneller, omdat teksten en liederen zonder probleem doorgestuurd en gecorrigeerd kunnen worden.
Het betekent ook dat de noodzakelijke vergaderingen tot een minimum beperkt kunnen worden. En toch blijft de vraag knagen: ‘Verliezen we zo niet het warme contact tussen mensen?’ Het zal een kwestie van evenwicht zijn.
De tijd die we samen doorbrengen, moet dan wel echte kwaliteit hebben. De voorbereiding op een koorrepetitie kan digitaal gebeuren. Maar uiteindelijk moeten de stemmen wel samenklinken. En dat gebeurt nog altijd live.
Of even een namiddagje verliezen door met de gepensioneerden een kaartje te gaan leggen. Dat kan nog altijd niet elektronisch. Je moet tenslotte aanwezig zijn om je prijs mee naar huis te nemen.
Jos
I wonder 