Boompje

Ik blijf proberen! Mijn droom is om thuis te zijn alsof ik op vakantie ben. Ik wil even verwonderd kijken naar het maïsveld aan het einde van mijn straat als naar een alpenweide in Zwitserland. Er is een Frans lied dat gaat: ‘Auprès de mon arbre je vivais heureux, j’aurais jamais dû m’éloigner de mon arbre…’

In onze tuin staan een paar prachtige bomen. In elk seizoen zijn ze anders. Er is zoveel te beleven dichtbij huis. Ieder moment dat ik me daarvan bewust word, oefen ik in aanwezigheid, in Zijn.

Ondertussen ploeter ik, maak ik eten, doe ik de was, ruim ik op,… Het ploeteren krijgt een andere kleur als je thuis op vakantie bent. Ik voel me minder opgejaagd en bezorgd. Tussendoor geniet ik van het spel van de kinderen.

Het klinkt misschien cliché maar ik voel me dankbaar. Om onze tuin. Om de kinderen. Om de manier waarop we contact kunnen houden met onze familie en vrienden, ook via telefoon en GSM. Ik blijf proberen! Jagen zit in mijn bloed. De ontdekking om thuis de vakantierust te zoeken en dit ieder moment is een klein wonder. Er gaat niet veel boven. Dichtbij mijn boom ben ik best tevreden.

Ruth