‘Met U zijn er geen verten meer en alles is nabij.’ Onwillekeurig moest ik aan deze magische zinnen denken van Felix Timmermans, de Vlaamse dichter die in mijn geboortejaar overleed. In het gedicht ‘De kern van alle dingen’ werden deze bijzondere versregels neergeschreven.
De dichter zal wel eerst en vooral aan de religieuze betekenis gedacht hebben. En niet zozeer aan de technische hulpmiddelen die ons vandaag ter beschikking staan om afstand te overstijgen. Zoals bijvoorbeeld een gsm met een WhatsAppgroep.
Al onze kinderen zijn momenteel met vakantie, meestal in het buitenland. En wij mogen dan telkens de plaats raden waar zij zich bevinden. Of het nu gaat om een kasteel in regenachtig Bretagne of een sportieve fietsvakantie in de mistige Vogezen, dat doet er niet zoveel toe.
Dan volgen wij toch ook met spanning een verblijf in Noord-Griekenland, niet ver van de befaamde Meteora-kloosters. Het is geen sinecure om daar nu te vertoeven in een temperatuur van meer dan 40 graden, met de rossige wolken van vuur op de achtergrond.
Gelukkig is water niet veraf en kunnen wij de avonturen van onze kleinkinderen mee beleven: vanop een rots in de zee springen. Wij geven dan van thuis uit de medailles weg: goud, zilver of brons.
Het is wellicht de laatste grote familiereis van onze Koen, want Marie gaat in september op kot in Leuven. En dan wordt het gewone routineuze leventje toch wel aardig dooreengeschud. Die herinneringen hebben wij nog aan onze eigen vroegere tijd.
Want als de kinderen het huis uitgaan, betekent dit dat de wereld voor hen kleiner wordt, maar dat die vertrouwde woning stilaan wat leger en te groot zal zijn.
En volgende week is iedereen weer terug, want onze dochter Lieve gaat trouwen, ook al is zij al 42 jaar. Vijf jaar geleden heeft zij haar vriend Sam leren kennen, maar vorig jaar moest alles uitgesteld worden.
Het is lang geleden dat wij nog een familiefeest – ook al is het dan in de tuin – meegemaakt hebben. Zij gaan er volop voor. En wij ook!
Jos
I wonder 