‘Ik had een vraagje, mijn vrienden en ik zouden graag nog eens gaan zwemmen in het zwembad van Aalst. Maar we hebben geen vervoer en bij deze zou ik aan jou willen vragen of jij misschien woensdag van 17-20 uur vrij bent?’ Aan het woord is Naud van zestien, een echte waterrat.
Samen met drie van zijn maten willen ze graag nog eens gaan duiken van de 5-meterplank. Aan de brug van het plaatselijke beekje, de Vliet, waren ze in de vakantie betrapt door de politie. En die vond het toch wel wat gevaarlijk. Dan maar naar een echt zwembad, ook al is dat een klein uurtje rijden.
Dat is dan weer een leuke activiteit, zoals wij dat lang geleden ook voor onze eigen kinderen deden: het vervoer regelen naar de muziekschool, een voetbalwedstijd of een sportkamp. Taxi spelen geeft je de gelegenheid om die pubers eens te observeren en te beluisteren, met hun Tiktok- of snapchattoestanden en hun tussentaaltje van Bargoens met krasse modewoorden, die wij eerst even moeten ontcijferen.
Vorig jaar mocht ik heel de winter met Janne van bijna 18 naar de schaatsbaan in Wilrijk. En straks mag ik met haar zusje Nelle van 12 gaan dansen, op woensdagavond. Het is toch veiliger als ze niet met de fiets over de snelweg moet. Het is ook een gelegenheid om tijdens het wachten even te lezen in een boek, of een sonnet te schrijven voor een kleinkind dat bijna jarig is.
Tegenwoordig zijn er haast geen afstanden meer. Onze tweede huwelijksreis naar Beaufort in Luxemburg, na 50 jaar in hetzelfde hotel, is prachtig meegevallen. We hadden op tijd de vloeibare zuurstof besteld. Drie uur rijden en dan jezelf laten verwennen met een luxe ontbijt en ’s avonds een vijfgangenmenu. Elke dag een andere stad: Echternach om te winkelen, Vianden met het prachtige kasteel en Clervaux, om even tot rust te komen in de abdij.
Met de rolstoel konden we langs de Our of door de straatjes wandelen en via WhatsApp bleven onze kinderen en kleinkinderen op de hoogte van onze avonturen. We moeten geen 50 jaar meer wachten.
Jos
I wonder 